Kveðjustundir geta verið erfiðar. Fjölskyldubönd eru
styrkleiki. Það er mér ómetanlegt að geta skreytt daginn með brosum, glotti og
hlýjum augnaráðum. Þess vegna upplifði ég mig tvístígandi þegar ég stóð á
hlaðinu heima með tárin í augunum. Sá styrkleiki sem umkringdi mig lét mig allt
í einu finna fyrir veikleika. Það er óþægileg tilfinning að upplifa söknuð sem
veikleika - að styrkleiki sé veikleiki. Að eiga góða að er forréttindi sem og
að búa að góðum minningum sem hafa mótað mann. Aftur og enn hafði veikleikinn
mætt í teboðið sem styrkleikinn hafði skipulagt, samviskusamlega. En hvað ef
veikleikinn er styrkleikinn? Línan er hvort sem er svo fín milli þeirra
beggja….
Eftir þessar hefðbundnu laugardagskvöldspælingar held ég að
ég sé til í að takast á við Ítali ;) – Sjáumst eftir hálft ár sykurfroður:*
Endurfundir.
No comments:
Post a Comment